Wraz z rozpoczęciem Adwentu i nowego roku liturgicznego – w niedzielę 28 listopada – Kościół w Polsce wchodzi w ostatni etap trzyletniego programu duszpasterskiego poświęconego Eucharystii.

 

Jak wyjaśnia przewodniczący Komisji Duszpasterskiej KEP, bp Andrzej Czaja, hasło trzeciego roku tego programu – „Posłani w pokoju Chrystusa” - prowadzić ma do szukania odpowiedzi na pytania, jak żyć Eucharystią na co dzień i jak dzielić się tym z innymi. Ukazuje tez społeczny wymiar Eucharystii.

Program duszpasterski Kościoła w Polsce na lata 2019-2022 realizowany jest pod hasłem „Eucharystia daje życie”. Autorzy programu, korzystając z metodologii przyjętej przez Benedykta XVI w adhortacji apostolskiej „Sacramentum caritatis”, zaproponowali, by w kolejnych latach skoncentrować się na Eucharystii, jako tajemnicy wyznawanej, Eucharystii jako tajemnicy celebrowanej i wreszcie – Eucharystii jako tajemnicy posłania i chrześcijańskiego świadectwa. 

W związku z tym pierwszy rok programu realizowany był pod hasłem „Wielka tajemnica wiary”. Hasło drugiego roku pracy brzmiało „Zgromadzeni na świętej wieczerzy”. Rozpoczynający się właśnie trzeci rok tej formacji przebiegać będzie pod hasłem „Posłani w pokoju Chrystusa”.

Jak wyjaśnia bp Andrzej Czaja, przewodniczący Komisji Duszpasterstwa KEP, chodzi o ukazanie konsekwencji udziału w Eucharystii, o przejście od tajemnicy, w którą wierzymy i którą celebrujemy, do tego, by stała się zasadą nowego życia. Realizacja tego programu polegać ma na szukaniu odpowiedzi, jak żyć życiem Chrystusowym w codzienności, jak się nim dzielić i jak rozwijać eucharystyczny styl życia na co dzień.

Zdaniem bp Czai najistotniejsze w tym kontekście jest budzenie świadomości, że jesteśmy uczniami-misjonarzami. - Ten rok winien też obudzić świadomość, jak wielu ludzi straciliśmy na skutek pandemii oraz, że są oni poza Eucharystią. Biskup podkreśla, że duszpasterz nie może tylko koncentrować się na tych wiernych, którzy wciąż przychodzą do kościoła. Trzeba wyjść, nawoływać, zapraszać.

Przewodniczący Komisji Duszpasterstwa KEP zwraca też uwagę na znaczenie adoracji Najświętszego Sakramentu jako impulsu, by żyć na co dzień bardziej życiem Chrystusa. Jak podkreśla, przykład muszą dać sami księża. - Kapłan nie może spędzić dnia bez choćby krótkiej adoracji Najświętszego Sakramentu. Towarzyszenie Jezusowi jest wpisane w kapłańską tożsamość – mówi bp Czaja. - Dziś musi być jak najwięcej wychodzenia pasterzy ku ludziom. Ileż mamy parafii pod wielkimi miastami, które się rozrosły, bo ludzie się tam budują. Ale często nie integrują się z parafią. Proboszczowie ku nim nie wychodzą. I ten rok ma to zmienić. Mam taką nadzieję - dodaje.

„Myślę, że ważnym elementem jest zwrócenie uwagi na świętowanie Dnia Pańskiego […] żebyśmy żyli bardziej Chrystusem, którego przyjęliśmy w Komunii Świętej” – powiedział bp Czaja. Zwraca uwagę na to, że coraz częściej świętowanie dnia Pańskiego ograniczamy do jednej godziny – uczestnictwa we Mszy Świętej. Zachęca, aby każdą niedzielę przeżywać świadomie w duchu wdzięczności i uwielbienia Pana Boga. Przypomniał praktykę wierzących, którzy w tym dniu, oprócz Eucharystii, szli na popołudniowe nabożeństwo.

Inna rzecz, na którą zwrócił bp Czaja, to wspólna modlitwa w rodzinach. „Powinniśmy bardziej zadbać o to, by nasz dom stał się Kościołem Domowym”, „domem i szkołą Komunii” – podkreślił, zachęcając do życia modlitwą na co dzień.

Podobnie jak w latach ubiegłych Komisja Duszpasterstwa KEP przygotowała na ten rok 5 zeszytów tematycznych. Jak informuje członek sekretariatu Komisji, ks. Krystian Piechaczek, zeszyt teologiczno – pastoralny objaśnia cele i założenia związane z tematem. Zeszyt homiletyczny zawiera inspiracje, które mogą być wykorzystane w kazaniach i konferencjach. Zeszyt katechetyczny skierowany jest z kolei do wybranych grup adresatów, m.in. do członków parafialnych rad duszpasterskich, czy dzieci pierwszokomunijnych. Są też tam pomoce, które można wykorzystać w ramach katechezy biblijnej dla dorosłych zainteresowanych pogłębieniem swojego życia wiary. W kolejnym zeszycie – maryjnym – znaleźć można zestaw konferencji, które mówią o sposobie przeżywania Eucharystii w oparciu o przykład Maryi. Ostatni zeszyt, liturgiczny, zawiera schematy nabożeństw eucharystycznych na różne okazje, szczególnie na pierwsze czwartki miesiąca.

- Jesteśmy wszyscy posłani. Eucharystia nie kończy się błogosławieństwem końcowym. Powinno jej towarzyszyć odkrycie tego, że Pan Bóg nas do czegoś potrzebuje; posyła nas do czegoś lub do kogoś – mówi ks. Piechaczek, nawiązując do hasła rozpoczynającego się trzeciego roku programu duszpasterskiego poświęconego Eucharystii.

za www.niedziela.pl

 

Uroczystość Chrystusa Króla do liturgii wprowadził papież Pius XI encykliką Quas Primas z 11 grudnia 1925 r. na zakończenie roku jubileuszowego. Nakazał wtedy, aby we wszystkich kościołach tego dnia po głównym nabożeństwie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówić litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu. Początkowo uroczystość obchodzono w ostatnią niedzielę października; reforma soborowa przeniosła jej termin na ostatnią niedzielę roku liturgicznego. Pius XI, uzasadniając swą decyzję, pisał m.in.:

Od dawna już powszechnie nazywano Chrystusa Królem w przenośnym tego słowa znaczeniu, a to z powodu najwyższego stopnia dostojeństwa, przez które wyprzedza wszystkie stworzenia i przewyższa je. Mówimy więc, iż Chrystus króluje w umysłach ludzkich, nie tyle dla głębi umysłu i rozległości Swej wiedzy, ile że on sam jest prawdą, a ludzie od Niego powinni prawdę czerpać i posłusznie ją przyjmować; mówimy też, iż Chrystus króluje w woli ludzkiej, ponieważ w Nim nie tylko nieskazitelna wola ludzka stosuje się zupełnie i z całym posłuszeństwem do najświętszej woli boskiej, lecz także dlatego, że Chrystus tak wpływa natchnieniami swymi na naszą wolną wolę, iż zapalamy się do najszlachetniejszych rzeczy. Wreszcie uznajemy Chrystusa jako Króla serc dla Jego "przewyższającej naukę miłości" i dla łagodności i łaskawości, którą przyciąga dusze. Żaden bowiem człowiek nigdy nie był i nie będzie do tego stopnia ukochanym przez wszystkie narody, jak Jezus Chrystus.
Lecz jeżeli głębiej wnikniemy w rzecz, widzimy, iż we właściwym tego słowa znaczeniu imię i władzę króla należy przyznać Chrystusowi jako Człowiekowi, albowiem tylko o Chrystusie jako Człowieku można powiedzieć, iż otrzymał od Ojca "władzę i cześć, i królestwo"; Chrystus bowiem, jako Słowo Boga, będąc współistotnym Ojcu, wszystko ma wspólne z Ojcem, a więc także najwyższe i nieograniczone władztwo nad wszystkim stworzeniem.


Uroczystość ta ma nam uświadomić, że Chrystus jest Królem całego stworzenia - wszechświata. Jego panowanie nie wynika z jakichś dokonań, z wybrania czy z wywalczenia tej godności. On jest Królem, bo jest Bogiem-Człowiekiem, Stworzycielem i Odkupicielem. Z tego właśnie tytułu ma absolutną władzę. Bóg nie tylko stworzył świat, ale ciągle go stwarza i nim włada. Królestwo Jezusa jest czymś zupełnie innym od wszystkich królestw ziemskich. Dotyczy ono wszystkich narodów, wszystkich miejsc i wszystkich czasów. Ono już istnieje w Kościele, choć jeszcze nie zostało do końca wypełnione. Dlatego właśnie w codziennej modlitwie, którą zostawił nam sam Chrystus, wołamy z nadzieją:

Przyjdź królestwo Twoje!

Chociaż Chrystus nigdy nie nosił korony królewskiej, nie trzymał w ręku berła i nie zasiadał na tronie królewskim, tytuł Króla najzupełniej Mu się należy i to w zakresie, jakim nie dysponował żaden władca świata.
Władcy ziemscy nabywają tytuł królewski przez dziedziczenie, nominację i podbój. Wszystkie trzy tytuły dają Chrystusowi pełne prawo do korony i najwyższej władzy. Jako człowiek, w swej ludzkiej naturze, pochodził on przecież w prostej linii od króla Izraela, Dawida. Wykazują to Ewangeliści, podając Jego rodowód (Mt 1, 5-16; Łk 3, 23-38). W narodzie wybranym ta prawda była tak pospolicie znana, że powszechnie nazywano Go Synem Dawida (Mt 22, 41-46; Mk 12, 35-37; Łk 1, 27. 32; 20, 41-44; 2 Tm 2, 8; Ap 22, 16). Tak więc z krwi i dziedziczenia Chrystus miał prawo do tytułu Króla.
Chrystus jest ponadto Synem Bożym, naturą równy Bogu, drugą Osobą Trójcy Przenajświętszej. Jako taki jest Panem nieba i ziemi, Panem najwyższym i absolutnym, z którym wszelkie królestwa ziemskie nie mogą się porównywać. Aby to powszechne władztwo Jezusa podkreślić, liturgia dodała do tytułu "Król" dopełnienie "Wszechświata".

za www.brewiarz.pl

 

Zapraszamy wszystkie osoby chcące wypowiedzieć się na temat Kościoła oraz jego przyszłości do włączenia się do Parafialnego Zespołu Synodalnego. Zaplanowane na14 listopada spotkanie zespołu synodalnego zostaje przełożone na termin późniejszy. Przepraszamy.  

O nowym terminie powiadomimy niebawem.

Stajemy przed Tobą, Duchu Święty,
Gromadząc się w Imię Twoje.

Oprócz Ciebie nie mamy innego Przewodnika
Czuj się w naszych sercach jak w swoim domu
Pokaż nam drogę, którą mamy iść
i to jak nią iść.

Jesteśmy słabi i grzeszni
Nie pozwól jednak, abyśmy ulegali temu, co w nas nieuporządkowane
By niewiedza sprowadziła nas na manowce
A podziały kierowały naszym postępowaniem.

Daj nam w Tobie odnaleźć naszą jedność
Abyśmy mogli razem zmierzać ku wieczności
Nie porzucając drogi prawdy,
I tego co jest słuszne.

O to wszystko prosimy Cię Duchu Święty,
który działasz w każdym miejscu i czasie,
w jedności z Ojcem i Synem,
na wieki wieków.
Amen.

 

Joomla templates by a4joomla